1 jaar babybytes

Vorige jaar op dit moment zat ik met moeite een gebakje weg te eten omdat me kerel 6 december jarig is,

en nu heb ik dit jaar een klein mannetje in me armen. Wat is dat toch snel gegaan. Eerst kan je niet wachten tot je weer een weekje verder bent en of je je buikje al ziet groeien en dus bij ieder toiletbezoek en als ik me omkleden toch even spieken of het er nog wel zat dat buikje hihi. Als ik achteraf kijk was er met 12 weken bij mij nog niet veel te zien dat begon pas echt na de 20 weken. En dan is het wachten op de eerste schopjes en of je al iets voelt. Met 14 weken dat ik s'ochtends de deur uitging voelde ik ineens een soort van vlinderachtig gevoel door me buik gaan en heb toen meteen me kerel gebeld so happy dat ik was. Daarna duurde het wel weer even voor ik wat voelde maar wat ben je gelukkig op zo een moment. Met de 20 weken echo liet meneer zijn hoofdje niet zien en wat ik ook deed springen lopen etc hij bleef in mijn lies zitten tot ik op een gegeven moment me hand op me buik duwde toen bewoog hij. Expres hebben wij geen verdere echo's laten maken we waren bang dat we dan het geslacht te weten zouden komen, alhoewel ik vanaf vrij in het begin van de zwangerschap al zei dat het een jongetje zou worden dat gevoel had ik. Op een gegeven moment halve daagjes werken omdat de hele dag op de benen staan en zwaar spul sjouwen toch wel wat veel werd, en voor je het weet is je verlof daar, en is het samen met de meiden af tellen week na week. En langszaam aan vielen er steeds meer meiden af die waren bevallen, en je zelf denk dat je nooit gaat bevallen. Tot het 12 juni was 21:00 uur s'avonds en je net de film avatar aan het kijken bent en ineens toch wel iets van krampen hebt. Stond er niet echt bij stil dat het begonnen was had namelijk ook ineens de dunne. Tot het wel erg regelmatig werd en de meiden hier op het forum zeiden van denk dat het toch begonnen is en we zijn benieuwd. Na de film zette het echt door en om effe na 5 uur was hij daar op de uitgerekende datum. En nu al zo veel meegemaakt en wat kan je je als mama zijnde zorgen maken om je kleintje. Ondertussen heeft de kleine man al een halve wereldreis gehad, met de mini met caravan een nachtje weg om aan de gehandicaptenrit mee te kunnen doen o fdwars door belgie en frankrijk om daar de boot te pakken naar engeland en door te rijden naar zuid engeland voor een weekend met de mini's. En nog steeds geniet hij er van als hij voor in bij mama in de mini zit ondanks de herrie krijg ik iedere keer weer een grote glimlach. Vandaag weer het weer getrotseerd door de sneeuw en wat vind hij dat mooi. Op naar jaar 2 babybytes en nog veel meer leuke dingen en nieuwe dingetjes die hij nog gaat leren.

Liefs Astrid